ผู้แต่ง อีสป

 กบฝูงหนึ่งเหนื่อยหน่ายที่จะปกครองกันเอง พวกมันมีเสรีภาพมากล้นจนนิสัยเสีย พวกกบหาได้ทำสิ่งใดไม่นอกจากนั่งร้องอ๊บๆ ด้วยความเบื่อหน่าย และปรารถนาที่จะมีเจ้านายซึ่งทำให้พวกมันเพลิดเพลินเจริญใจด้วยท่วงท่าสง่างาม และชวนให้จงรักภักดี รวมถึงคอยปกครองฝูงกบโดยที่พวกมันรู้ตัวด้วยว่าถูกปกครองอยู่ เหล่ากบประกาศว่านมหรือน้ำไม่ใช่ผู้ปกครองสำหรับพวกมัน ดังนั้นพวกมันจึงขอร้องเทพจูปิเตอร์ให้ส่งพระราชาลงมาให้พวกมัน

         เทพจูปิเตอร์เล็งเห็นว่าพวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ช่างดาษดื่นและโง่เขลานัก แต่เพื่อให้พวกมันเงียบเสียงรวมถึงให้เชื่อว่าพวกมันมีพระราชา พระองค์จึงโยนซุงท่อนใหญ่ท่อนหนึ่งหล่นโครมลงมาจนท้องน้ำแตกกระจายไปทั่ว ฝูงกบซ่อนตัวอยู่ใต้กอกกและต้นหญ้า พลางคิดว่าพระราชาองค์ใหม่ของพวกมันเป็นอสูรยักษ์น่ากลัว แต่ไม่นานพวกมันก็พบว่าพระราชาท่อนซุงทรงอ่อนน้อมและรักสงบเพียงใด ในเวลาอันสั้นพวกกบหนุ่มสาวก็ใช้ท่อนซุงเป็นแท่นกระโดดน้ำ ส่วนพวกกบชราก็ใช้มันเป็นสถานที่นัดพบ ที่ซึ่งพวกมันพากันบ่นด้วยเสียงอันดังเกี่ยวกับผู้ปกครองจนได้ยินไปถึงหูเทพจูปิเตอร์

         เพื่อสั่งสอนบทเรียนให้แก่บรรดากบทั้งหลาย ท่านเทพบดีจึงส่งนกกระเรียนลงมาเป็นพระราชาแห่งดินแดนกบ นกกระเรียนพิสูจน์ให้เห็นว่ามันต่างจากพระราชาท่อนซุงองค์ก่อนเพียงใด มันสวาปามเหล่ากบผู้น่าสงสารซ้ายทีขวาที จนไม่ช้าพวกกบก็สำนึกว่าพวกมันช่างโง่เขลายิ่งนัก พวกมันร้องอ๊บๆ อย่างเศร้าสลดขณะอ้อนวอนต่อเทพจูปิเตอร์ให้ช่วยนำทรราชใจโหดกลับไปก่อนที่พวกมันจะถูกทำลายจนหมดสิ้น

ข้อคิดนิทานอีสป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า จงแน่ใจว่าก่อนที่จะมองหาความเปลี่ยนแปลง เราได้ปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้นก่อนแล้ว