วัวตัวหนึ่งเดินลงไปในบึงที่มีกอกกอยู่เต็มเพื่อดื่มน้ำ หลังจากที่มันทิ้งตัวลงไปในน้ำ

อย่างแรง มันก็ไปเหยียบเจ้ากบน้อยตัวหนึ่งแหลกคาโคน แม่กบหาลูกกบน้อยไม่เจอ

จึงไปถามหาจากพี่ชายและพี่สาวของมันว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้ากบน้อย

        “สัตว์ประหลาดตัวใหญ่มากๆ ครับแม่” หนึ่งในนั้นพูดขึ้น “มันเหยียบน้องกบน้อย

ด้วยเท้าอันใหญ่โตของมัน”

        “ใหญ่แค่ไหนกัน” แม่กบร้องถาม พลางพองตัวขึ้น “ใหญ่แค่นี้ได้ไหม”

        “โอ้ ใหญ่กว่านั้นมากครับ” พวกมันร้องขึ้น

        แม่กบจึงพองตัวขึ้นไปอีก

        “มันไม่มีทางใหญ่ไปกว่านี้แน่ๆ” แม่กบพูด แต่พวกลูกกบพากันบอกว่าเจ้าสัตว์

ประหลาดตัวใหญ่กว่านั้นอีกมากๆ แม่กบจึงพองตัวให้ใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้นไป

เรื่อยๆ จนในที่สุดมันก็ท้องแตกตาย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“การทำสิ่งใดแล้วไม่รู้จักประมาณตนให้เหมาะสม จะทำให้ตัวเองเดือดร้อน ดังเช่นแม่กบที่พองตัวจนเกิน

ความสามารถของตัวเองจึงทำให้ท้องแตกและตายไปในที่สุด”